Stoere mannen

Ha lieve mensen,

De tijd vliegt! Kan alleen maar betekenen dat we het ontzettend naar ons zin hebben hier. Fokko is naar Namibie geweest voor ruim een week om daar met een 4x4 rond te trekken alleen (stoer he!?), is daarna nog een nachtje bij ons geweest in Kaapstad en daarna vertrokken richting Knysna en Addo. Evert en Sjoerd hebben hun plan ook rond en zijn disdag ochtend vroeg (4 uur…) vertrokken met een 4x4 met zo’n tent op t dak om ook Namibie te gaan ontdekken (alleen maar stoere mannen :) ). Af en toe hebben ze bereik en dan krijg ik ontzettend enthousiaste smsjes van ze (volgens mij hebben ze een oer-mannen gevoel op dit moment in de bush met een tentje en een vuurtje zoekend naar al het mooie wild dat daar rond loopt). Van een huis vol zoals Evert vorige keer schreef, ben ik nu alleen. Wel heerlijk even wat tijd voor mezelf.

Ondertussen ben ik druk nog steeds met mijn interviews. Dit is echt heel interessant. Mensen zijn echt heel openhartig. Ik ben bij iedereen welkom om zomaar langs te komen en ze maken er vaak iets bijzonders van als ik er ben. Laten foto’s en filmpjes zien van hun kinderen etc. Omdat de bezoeken in Townships zijn, neem ik altijd iemand mee. Dat kan een vertaler zijn (mijn Xhosa is nog niet optimaal hihi :) ), maar meestal gaat Evert mee. Na ieder bezoek ben ik een bijzondere ervaring rijker. Een gezin woont bijvoorbeeld met 17 mensen op een plot (klein stukje land nog niet zo groot als de meeste van onze tuinen), 9 in een 2 kamer slaapkamer huisje, 3 in de garage en 5 in een ‘bungalow’ zoals ze dat noemen (shack). En dan te bedenken dat oma voor alle 17 iedere avond kookt. Ongelovelijk. Ik heb echt respect voor de vrouwen in deze samenleving. Maandag was ik bij een moeder die naast haar gezin en werk ook nog eens DOT supporter voor 10 andere TB patienten. Dat is iemand uit de buurt waar de TB patient naartoe gaat en daar onder toezicht zijn medicatie inneemt. Vrijwilligerswerk is dat, omdat ze het belangrijk vind haar ervaring te delen. Maar vandaag was wel heel bijzonder. 3 Dagen terug belde ik een moeder om een afspraak voor vandaag te maken, meer dan welkom waren we om te komen, enige tijd dat ons goed uit kwam. Toen we na wat zoeken (townships hebben niet de meest logische huisnummering) aankwamen stond mevrouw al in de deuropning ons op te wachten, in badjas… Trots liet ze ons direct haar zoontje zien, nog geen 2 dagen oud! Gezond en wel waren beide. Ze was net bevallen maar zo blij dat we kwamen omdat ze het belangrijk vond haar ervaringen te delen. De interviews zijn erg waardevol, voor mijzelf leer ik steeds beter interviewen en met tolken samenwerken, de informatie die ik krijg is heel informatief voor het onderzoek, maar ook de ervaring om te zien wat er nu echt gebeurd met kinderen die TBM krijgen, waar ze vandaan komen en hoe het er thuis aan toegaat is heel leerzaam. Het is uitzondelijk om op zo’n manier een andere cultuur te leren kennen.

Ik hoop dat het bij jullie ook goed gaat, laatste berichten uit Nederland klonken hoopvol, 25 graden, terrasjes weer! Hoop dat het zo blijft! Deze keer geen foto’s helaas, volgende keer probeer ik er weer wat op te zetten.

Liefs en een knuffel,

Sabine